دسته: آموزش مجازی

آموزش مجازی به روشی است که در آن محتوای آموزشی به صورت آنلاین و با استفاده از فناوری‌های ارتباطی در دسترس قرار می‌گیرد. در این روش، دانش‌آموزان با استفاده از کامپیوتر، تبلت یا تلفن همراه خود، به محتوای آموزشی دسترسی پیدا می‌کنند و می‌توانند در هر زمان و مکانی که دوست دارند، به آن دسترسی داشته باشند.

این مدل آموزش مزایای زیادی دارد، به عنوان مثال:

  • دسترسی آسان به محتوای آموزشی: آموزش مجازی به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد که هر زمان که دوست دارند، به محتوای آموزشی دسترسی داشته باشند.
  • انعطاف‌پذیری: فراگیران می‌توانند به صورت آنلاین و در هر زمانی که دوست دارند، به محتوای آموزشی دسترسی داشته باشند.
  • افزایش تعامل: با استفاده از فناوری‌های ارتباطی، می‌توان در این مدل تعامل بیشتری با افراد داشت و بهترین روش‌های آموزشی را به آنها ارائه کرد.
  • آموزش مجازی یا شکستن مرزهای محدودیت

    آموزش مجازی یا شکستن مرزهای محدودیت

    آموزش مجازی یا شکستن مرزهای محدودیت عنوان مقاله‌ای است که در همایش دانشگاه پیام نور در سال 1387 توسط محمدرضا شمشیرگر ارائه شده است.

    چکیده

    همزمان با پیشرفت صنعت فناوری ارتباطات و اطلاعات و استفاده‌های مختلف از کامپیوتر و شبکه اینترنت در مسائل علمی، آموزش مجازی نیز به عنوان یکی از محصولات این پیشرفت پدید آمده است. با اینکه از نظر دیدگاه سنتی آموزش مجازی جای سوال دارد، اما این سیستم آموزشی با توجه به نداشتن محدودیت‌های سیستم آموزش سنتی، بالاتر بودن کیفیت، راحت بودن فردی که به دنبال آموزش است و مسائلی دیگر نظیر هزینه کمتر و … توانسته است تا جای خود را در بازارهای جهانی به‌خوبی پیدا کند.

    در مقاله آموزش مجازی یا شکستن مرزهای محدودیت، به بررسی پدیده آموزش الکترونیک، انواع مختلف آن و مزایای آن نسبت به دیگر سیستم‌های آموزشی پرداخته شده است.

    تعریف آموزش مجازی

    ابزار آموزش مجازیآموزش مجازی یا E-Learning نوعی از آموزش است که به واسطه استفاده از تکنولوژی رایانه صورت می‌پذیرد.
    اگر بخواهیم تعریف جامع‌تری ارائه دهیم می‌توان گفت آموزش مجازی اصطلاحی است دربرگیرنده آموزش توسط یک دستگاه کامپیوتر، که معمولا به یک شبکه متصل است و به ما مجال آموزش در هر زمان و هر مکانی را می دهد.
    بدون شک آموزش مجازی بی‌شباهت به انواع دیگر سیستم‌های آموزشی نیست، و به طور گسترده‌ای مورد قبول است که آموزش الکترونیک می‌تواند به معیارهای آموزشی کلاس درس (و حتی فراتر از آن) دسترسی پیدا کند.

    تقسیم بندی از نظر نوع یادگیری

    در سبک دیگر تقسیم بندی، آموزش مجازی را از نظر نوع یادگیری فرد به سه شیوه کلی سمعی، بصری و عملی تقسیم‌بندی می‌کنند که به صورت جزیی تر در قالب 5 آیتم زیر طبقه‌بندی می‌گردد :
    1 – خواندن (بصری) 2 – شنیدن (سمعی) 3 – دیدن (بصری) 4 – صحبت کردن (صمعی) 5 – انجام دادن (عملی)
    که از این بین، سه نوع اول انواع انفعالی یادگیری هستند و دو نوع آخر جز انواع فعال طبقه‌بندی می‌گردند.

    بازار آموزش الکترونیک

    در رابطه با بازار آموزش الکترونیک و سرعت گسترش آن مطالب بسیاری قابل ذکر است که در این مجال نمی گنجد. تنها می توان اشاره کرد که پیش شرط توسعه بازار آموزش الکترونیک، وجود زیر ساخت های آن یا در واقع توسعه فناوری های اینترنت و چندرسانه ای، پایه ای برای فراهم کردن آموزش الکترونیک می باشند،
    هم اکنون ارزش بازار صنعت آموزش مجازی در حدود 38 بیلیون یورو بر طبق برآوردهای سنتی تخمین زده می شود، در سال 2006، نزدیک به سه و نیم میلیون دانشجو در دوره های آموزش آنلاین موسسات آموزش عالی در ایالات متحده شرکت کرده اند. (5)

    مزایای استفاده از آموزش الکترونیک

    مزایای آموزش مجازیامروزه می‌توان گفت آموزش‌های مجازی محدودیت‌های موجود در آموزش‌های سنتی (حضوری) را از میان برداشته است که از آن بین می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

    1 – آسودگی و قابلیت انتقال

    در سیستم آموزشی سنتی، فرد فراگیر (دانشجو، دانش آموز یا …) همواره دغدغه رسیدن بر سر کلاس درس، هماهنگ شدن با سرعت کلاس و یادگیری دروس ارائه شده در زمان مشخص را دارد. اما در سیستم آموزش الکترونیک، دوره‌ها در برنامه زمان‌بندی فرد قابل دسترسی هستند. از سوی دیگر یکی از مهمترین ویژگی‌های آموزش آنلاین آن است که به حضور فیزیکی فرد نیازی ندارد.
    دیگر آنکه آموزش بر مبنای سرعتی است که خود فرد بسته به شرایطی که می داند تعیین می‌کند (نه خیلی آهسته و نه خیلی سریع) همچنین مخاطب این دوره‌ها می‌تواند مواد درسی را به صورت آنلاین مطالعه کرده یا آن ها را دانلود کند و مطالعه را به وقت دیگری موکول نماید.

    2 – هزینه و انتخاب

    در سیستم آموزش سنتی، به علت محدودیت‌های مراکز، موسسات یا دانشگاه‌ها، انتخاب‌ها محدود به رشته‌های دایر در این محل‌هاست. در سیستم آموزش مجازی، انتخاب از میان طیف وسیعی از دوره‌هایی که مورد نیاز فرد هستند صورت می‌گیرد، و در صورتی که یک موسسه آموزش مجازی دوره هایی را ارائه نکند فرد به‌راحتی می‌تواند از دوره‌های موسسه دیگری استفاده نماید. چرا که در این مدل، محدودیتی در انتخاب نوع موسسه و محل آن وجود ندارد. مزیت دیگر آن است که فرد می تواند بسته به بودجه‌ای که برای آموزش خود در نظر گرفته، دوره آموزشی مورد نظر خود را انتخاب نماید.
    همچنین در رابطه با بحث‌های مربوط به هزینه، بسیاری از هزینه‌هایی که در سیستم آموزش سنتی به فرد تحمیل می‌شود از میان می‌رود. از آن جمله می‌توان به حذف هزینه رفت و آمد، کاهش یا حذف هزینه‌های سربار مانند خوابگاه، غذا  همچنین هزینه نگهداری از کودکان برای والدینی که قصد تحصیل دارند، اشاره کرد.

    3 – نداشتن محدودیت زمانی

    یکی از عمده‌ترین مشکلات استفاده از سیستم‌های آموزشی سنتی محدودیت زمانی آن‌ها بود. از یک سو، دانشجو یا فراگیرنده می‌بایست خود را با ساعت و روز خاص تطبیق داده و در بسیاری موارد با توجه به درگیری به مشغله‌های دیگر این امر امکان پذیر نبود یا اگر می‌شد هزینه فرصتی بود برای از دست دادن ساعت مفید در جای دیگر. از سوی دیگر، ممکن بود در آن ساعت بازدهی ذهنی فراگیر بسیار پائین باشد. در هر حال باید پذیرفت که فرایند آموزش فرایندی است که نیاز به حضور ذهن و آمادگی روانی کامل مخاطب دارد و در غیر این صورت بازدهی نخواهد داشت، چرا که یک کار فیزیکی نیست که به هر صورت و با کیفیتی پائین‌تر انجام شود.
    در بحث محدودیت زمانی نکته سومی نیز وجود دارد و آن دسترسی محدود به منابع است.
    در سیستم آموزشی مجازی (یا الکترونیک) به جز ساعاتی که مخصوص گفتگوی آنلاین میان افراد با استاد مربوطه می‌باشد (که آن هم معمولا در ساعتی قرار می‌گیرد که برای کلیه افراد راحت‌تر باشد و لزوما نباید در ساعت اداری و درسی معمول باشد) برای انجام سایر امور آموزشی، دست کاربر باز است و می‌تواند هر هر زمان که حوصله دارد و از نظر هوشی آمادگی کافی را دارد به آن بپردازد. همچنین، منابع درسی همواره به صورت آنلاین و در اصطلاح 24 ساعت و 7 روز در هفته، در دسترس وی است.

    4 – قابلیت انعطاف و تنوع

    آموزش آنلاین مطابق با عملکرد و نیازهای فرد بر اساس سیستم دانشجو محور یا انتخاب استاد راهنما قابل انتخاب است. همچنین فرد می‌تواند از موارد درسی که در رابطه با آن‌ها اطلاع کافی دارد عبور کرده و تمرکز خود را بر روی موضوعات مورد علاقه جهت یادگیری بگذارد. همچنین انتخاب ابزاری که بهترین تناسب را با سبک یادگیری فرد دارد از جمله قابلیت‌های انعطاف پذیر بودن این سیستم آموزشی است.
    همچنین به علت اینکه این سیستم ترکیبی از انواع سیستم‌های آموزشی است، می‌توان از مزایای هر یک همچون کلاس درس مجازی، شبیه‌سازی، مشارکت جمعی، انجمن‌های علمی پژوهشی و … بهره برد.

    5 – افزایش کیفیت آموزشی

    بر خلاف آنچه بعضی گمان می‌برند که در سیستم آموزش مجازی کیفیت آموزشی به علت عدم حضور شخص بر سر کلاس درس افت پیدا می‌کند، می‌توان با قاطعیت گفت کیفیت آموزشی در این سیستم به دلایل مختلف افزایش قابل توجهی دارد. بعضی از این موارد در عناوین قبلی توضیح داده شد، همچون اینکه فرد قادر است تا در زمانی که حداکثر آمادگی روحی و ذهنی را دارد به آموزش مشغول شود، به علت آنکه امکان تمرین و مرور چندباره هر درس وجود دارد نگهداشت مطالب در ذهن وی طولانی‌تر خواهد بود و فرد با توجه به توان خود (نه کمتر و نه بیشتر) می‌تواند یادگیری داشته باشد.

    6 – ارزیابی آنلاین و افزایش مهارت‌ها

    سیستم آموزش مجازی برای آن‌ها که چندان با تکنولوژی رایانه و اینترنت مانوس نیستند هراس‌آور است. برای بعضی نیز غیر قابل قبول. اما در هر حال یکی از مزیت‌های این سیستم آموزشی، افزایش مهارت‌های استفاده از رایانه و اینترنت برای مخاطبان است. اگرچه ممکن است در ابتدا سرعت افراد به علت عدم تسلط کامل اندکی کند باشد، اما به مرور زمان آن‌ها خود را با سیستم وفق داده و سرعت عملکرد آن‌ها نیز بالاتر می‌رود.
    همچنین در سیستم آموزش الکترونیک، امکان ارزیابی افراد به صورت آنلاین وجود دارد. این قابلیت، خود سبب افزایش کیفیت بازخورد دادن به افراد جهت اصلاح سریع‌تر ضعف‌ها یا تقویت نقاط قوت آن‌ها می‌شود.

  • انواع شیوه‌های آموزش مجازی

    انواع شیوه‌های آموزش مجازی

    انواع شیوه‌های آموزش مجازی را می‌توان بر اساس امکانات و نوع تیپ آموزش در نظر گرفت. به صورت کلی، می‌توان آموزش‌های مجازی را به چهار دسته تقسیم‌بندی کرد.

    نوع حضور انواع شیوه‌های آموزش مجازی

    از لحاظ نوع حضور می‌تواند به صورت کاملاً آنلاین (بدون گردهمایی‌های چهره‌به‌چهره) و یا به صورت دوره‌های آموزشی مختلط (ترکیبی از روش‌های آنلاین و چهره‌به‌چهره) باشد.

    زمان آموزش

    از نظر زمانی، می‌تواند به‌صورت آموزش همزمان (حضور استاد و دانشجو به‌صورت همزمان در محیط مجازی) و یا به صورت غیرهمزمان (استفاده دانشجو از منابعی که همواره به صورت آنلاین در دسترس هستند) تقسیم‌بندی شود. متاسفانه یکی از اشتباهات رایج در آموزش مجازی کشور ما، آن است که آموزش مجازی را صرفاً بر اساس نوع اول می‌بینند و اصرار دارند که استاد و دانشجو همزمان بر سر کلاس حاضر شوند! حال آنکه یکی از مهمترین مزایای آموزش مجازی، علاوه بر در اختیار داشتن «مکان» دلخواه برای آموزش و اجبار نداشتن به حضور در یک مکان خاص، اختیار انتخاب «زمان» آموزش است.

    هدایت یادگیری

    از لحاظ نوع هدایت یادگیری، فرد می‌تواند از یک استاد مشاور یا راهنما به عنوان هدایتگر استفاده نماید یا سیستم به صورت کاملاً دانشجو محور باشد. حالت اول، مانند دوره آموزشی پایتون است؛ که در این دوره، علاوه بر آنکه دانشجو از محتوای آموزشی استفاده می‌کند، لازم است نسبت به حل تمرین اقدام کرده یا می‌تواند نسبت به طرح پرسش‌های خود اقدام نموده و پاسخ آن‌ها را از استاد دریافت نماید.

    نوع دوم (دانشجو محور) مانند دوره آموزشی هوش مصنوعی است. در این دوره، دانشجو صرفاً مخاطب محتوای آموزشی است که تدوین شده است.

    ابزار یادگیری

    از لحاظ فنی، سیستم آموزش مجازی می‌تواند به‌صورت مبتنی بر وب (استفاده از شبکه اینترنت و یک وب سایت یا پورتال برای یادگیری) باشد یا به صورت مبتنی بر کامپیوتر (استفاده از سی‌دی رام و ابزار در اصطلاح آفلاین مانند نوار ویدئویی و صوتی برای یادگیری) طبقه‌بندی شود.

    البته امروزه با توجه به اینکه تقریباً تمام مخاطبان به اینترنت دسترسی دارند، می‌توان این ابزار را به دو شیوه دیگر طبقه‌بندی کرد:

    • یادگیری از طریق رایانه یا لپتاپ
    • یادگیری از طریق گوشی‌های هوشمند

    انواع آموزش مجازی از نظر ماهیت

    1. آموزش آنلاین

    آموزش آنلاین، رایج‌ترین نوع آموزش مجازی است. در این نوع آموزش، از ابزارهای آنلاین مانند وب‌سایت‌ها، پلتفرم‌های آموزش مجازی و نرم‌افزارهای ارتباطی برای ارائه آموزش استفاده می‌شود.

    آموزش آنلاین می‌تواند به صورت زنده یا ضبط شده ارائه شود. در آموزش آنلاین زنده، مدرس و فراگیران در زمان واقعی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. در آموزش آنلاین ضبط شده، محتوای آموزشی از قبل ضبط شده و در اختیار فراگیران قرار می‌گیرد.

    • مزایا:
      • دسترسی گسترده
      • صرفه‌جویی در زمان و هزینه
      • امکان یادگیری در هر زمان و مکان
    • معایب:
      • نیاز به دسترسی به اینترنت
      • امکان انحراف از موضوع آموزش
      • عدم امکان تعامل مستقیم با مدرس

    2. آموزش آفلاین

    آموزش آفلاین، نوع دیگری از آموزش مجازی است که در آن، محتوای آموزشی به صورت فایل‌های دیجیتال در اختیار فراگیران قرار می‌گیرد. فراگیران می‌توانند در هر زمان و مکانی که هستند به این فایل‌ها دسترسی داشته باشند و به یادگیری بپردازند.

    آموزش آفلاین می‌تواند به صورت متنی، تصویری، صوتی یا ویدیویی ارائه شود.

    • مزایا:
      • نیاز به دسترسی به اینترنت ندارد
      • امکان تعامل مستقیم با مدرس
    • معایب:
      • محدودیت در دسترسی به محتوای آموزشی
      • نیاز به صرف زمان و هزینه برای تهیه محتوای آموزشی

    3. آموزش ترکیبی

    آموزش ترکیبی، ترکیبی از آموزش آنلاین و آفلاین است. در این نوع آموزش، از مزایای هر دو نوع آموزش استفاده می‌شود. به عنوان مثال، ممکن است بخشی از آموزش به صورت آنلاین و بخشی دیگر به صورت آفلاین ارائه شود.

    آموزش ترکیبی می‌تواند برای افراد مختلف با نیازهای متفاوت مناسب باشد.

    • مزایا:
      • ترکیبی از مزایای آموزش آنلاین و آفلاین
      • انعطاف‌پذیری بیشتر
    • معایب:
      • نیاز به هماهنگی بیشتر بین مدرس و فراگیران
  • دانشگاه مجازی ؛ آنچه باید بدانید

    دانشگاه مجازی ؛ آنچه باید بدانید

    یک دانشگاه مجازی برنامه‌های آموزش عالی را از طریق رسانه‌های الکترونیکی و به طور معمول اینترنت ارائه می‌دهد. برخی از آنها دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی هستند که بخشی از دوره‌های طولانی و مقاطع خود را به صورت آنلاین هم ارائه می‌کنند و بخش دیگر، صرفاً به صورت آموزش مجازی فعالیت دارند.

    تعریف دانشگاه مجازی

    دانشگاه مجازی به معنای یک دانشگاه آنلاین است که دانشجویان می‌توانند از طریق اینترنت در آن ثبت نام کنند و دوره‌های درسی را به صورت آنلاین پیگیری کنند. در این نوع دانشگاه‌ها، دانشجویان می‌توانند به منابع آموزشی دسترسی داشته باشند و با استفاده از تکنولوژی‌هایی مانند ویدئوکنفرانس و سیستم‌های مدیریت یادگیری، با اساتید و همکلاسی‌های خود در ارتباط باشند. برای ثبت نام در دانشگاه مجازی، معمولاً باید فرم ثبت نام آنلاین را پر کرده و گواهی‌نامه یا مدارک دیگر مورد نیاز را ارائه دهید.

    انواع دانشگاه‌های مجازی

    همانطور که می‌دانید، دانشگاه مجازی به عنوان یک نوع دانشگاه آنلاین، در سطح جهانی بسیار پرکاربرد شده است و تعداد زیادی از آن‌ها وجود دارد. برخی از انواع دانشگاه مجازی عبارتند از:

    دانشگاه مجازی با مرکزیت دولت

    دانشگاه مجازی که توسط دولت یا سازمان دولتی راه‌اندازی شده است. از جمله این دانشگاه‌ها در کشور ایران می‌توان به دانشگاه پیام نور اشاره کرد.

    دانشگاه مجازی خصوصی

    دانشگاه مجازی خصوصی به عنوان یک نوع دانشگاه آنلاین، توسط شرکت‌های خصوصی تاسیس شده است. این دانشگاه‌ها مستقل از دولت و بر اساس قوانین شرکتی فعالیت می‌کنند. در این نوع دانشگاه‌ها، شرکت‌ها می‌توانند با فروش دوره‌های آموزشی به دانشجویان، فعالیت نمایند.

    بیشتر دانشگاه‌های خصوصی بر روی دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد تمرکز دارند، اما برخی از آن‌ها نیز دوره‌های دکتری و حرفه‌ای را ارائه می‌کنند. در دانشگاه‌های خصوصی، دسترسی به منابع آموزشی محدود نیست و دانشجویان می‌توانند از منابع تحقیقاتی و جوامع آموزشی بین‌المللی نیز استفاده کنند. همچنین، این دانشگاه‌ها به روز رسانی‌های سریعتر در برنامه‌های آموزشی و فناوری‌های جدید را نسبت به دانشگاه‌های معمولی دارند.

    دانشگاه مجازی مذهبی

    دانشگاه مجازی مذهبی، یک نوع دانشگاه آنلاین است که توسط سازمان‌های مذهبی به منظور ارائه آموزش دینی و فرهنگی تأسیس می‌شود. در این دانشگاه‌ها، دوره‌هایی مانند علوم قرآنی، علوم اسلامی، فلسفه، شریعت، اخلاق و ارزش‌های دینی ارائه می‌شود.

    دانشگاه مجازی مذهبی برای دانشجویانی که تمایل به یادگیری علوم دینی و فرهنگی دارند، فرصت آموزشی مناسبی محسوب می‌شود. همچنین، دانشجویان در این دانشگاه‌ها می‌توانند با اساتید و همکاران خود در جوامع مذهبی و فرهنگی بین‌المللی در ارتباط باشند و تجربیات جدیدی را کسب کنند.

    دانشگاه مجازی بین‌المللی

    این گروه یک نوع دانشگاه آنلاین است که به صورت چندملتی‌کشوری فعالیت می‌کند و دانشجویان از سراسر جهان در آن ثبت نام می‌کنند. این دانشگاه‌ها با هدف ترویج آموزش عالی و ارتقای سطح دانش و فرهنگ در سطح جهانی تأسیس شده‌اند.

    در دانشگاه‌های مجازی بین‌المللی، دانشجویان از محیطی بین‌المللی برای یادگیری و پژوهش استفاده می‌کنند. این دانشگاه‌ها برای دانشجویان از سرتاسر جهان، فرصتی را فراهم می‌آورند تا با همکاران و اساتید خود از منابع آموزشی متنوع و بین‌المللی بهره‌مند شوند.

    دانشگاه مجازی محلی

    این نوع به شیوه‌ی محلی یا منطقه‌ای در یک کشور فعالیت می‌کند. این دانشگاه‌ها با هدف ارائه آموزش عالی برای جامعه‌ی محلی و ارتقای سطح دانش و فرهنگ در منطقه یا کشور خود تأسیس شده‌اند.

    در دانشگاه‌های مجازی محلی، دانشجویان می‌توانند با استفاده از راه‌های آنلاین دوره‌های درسی را پیگیری کنند و با استفاده از تکنولوژی‌های ویدئوکنفرانس و سیستم‌های مدیریت یادگیری با اساتید و همکلاسی‌های خود در ارتباط باشند.

    در دانشگاه‌های مجازی محلی، تمرکز بیشتری بر روی رعایت اصول بومی و فرهنگی منطقه و کشور است. به همین دلیل، دانشجویان در این دانشگاه‌ها می‌توانند با منابع و کتابخانه‌های محلی آشنا شوند و به دوره‌های عملی و اجرایی که مرتبط با فرهنگ و زبان محلی است، دسترسی داشته باشند.

    هدف دانشگاه مجازی

    دانشگاه مجازی یا آنلاین، به معنای دانشگاهی است که تمامی فرآیندهای آموزشی آن به صورت آنلاین و از راه دور پیش برود. در دانشگاه مجازی، دانشجویان با استفاده از ابزارهای آنلاین مانند ویدئوهای آموزشی، جلسات کلاسی زنده، تمرینات آنلاین و ارتباط با اساتید و همکاران خود، به دور از محل دسترسی به منابع آموزشی خود را بهبود می‌بخشند.

    اهمیت دانشگاه مجازی در حال حاضر بسیار زیاد است زیرا با کمک این فناوری، دانشجویان می‌توانند به سادگی و با کمترین هزینه به دوره‌های آموزشی مورد نظر خود دسترسی داشته باشند. همچنین، دانشگاه‌های مجازی معمولاً از اساتید بسیار ماهر و با تجربه استفاده می‌کنند که می‌توانند بهترین منابع آموزشی را ارائه دهند و به دانشجویان کمک کنند تا مهارت‌های لازم برای پیشرفت در حرفه خود را کسب کنند.

    به بیان دیگر می‌توان گفت آن‌ها به عنوان نوعی آموزش از راه دور در نظر گرفته می‌شوند. هدف دانشگاه‌های مجازی دسترسی به بخشی از جمعیت است که نمی‌توانند در یک دانشگاه فیزیکی حضور یابند، به دلایلی مانند مسافت – از جمله مسافتی که دانشجویان در آنجا برای شرکت در کلاس‌های معمولی خیلی دور از یک دانشگاه هستند. و نیاز به انعطاف پذیری – بعضی از دانشجویان برای تحصیل در خانه هر زمان که برای آنها مناسب باشد، به انعطاف پذیری نیاز دارند.

    نوع ارائه برنامه در یک دانشگاه مجازی بر بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات مانند وب سایت، پست الکترونیک و سایر منابع شبکه‌ای انجام می شود. از آنجا که دانشگاه‌های مجازی نسبتاً جدید و نوپا به شمار می‌آیند، سؤالاتی درباره اعتباربخشی و کیفیت ارزیابی آن‌ها در اذهان عمومی وجود دارد.

    نمونه دانشگاه مجازیتاریخچه دانشگاه مجازی

    تاریخچه دانشگاه مجازی به سال 1969 با تاسیس شبکه ARPANET در ایالات متحده آمریکا، برمی‌گردد. در ابتدا، ARPANET یک شبکه پژوهشی بود که به منظور انتقال اطلاعات بین دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی تأسیس شده بود. این شبکه اولین ایده از دانشگاه مجازی را برای ارائه آموزش به دور از محل فراهم کرد.

    در سال‌های بعدی، با توسعه اینترنت و فناوری‌های آنلاین، دانشگاه‌های مجازی به صورت بیشتری در جامعه جهانی ظاهر شدند. در حال حاضر، دانشگاه‌های مجازی در سراسر جهان وجود دارند و بسیاری از آن‌ها توانسته‌اند با ارائه دوره‌های آموزشی با کیفیت، محبوبیت بالایی کسب کنند.

    مشخصه بارز همه اشکال و نسل‌های آموزش از راه دور، جدایی دانشجو و استاد در زمان و مکان است. آموزش از راه دور را می‌توان پیشرو در یادگیری آنلاین دانست. پیش از ظهور دانشگاه‌های مجازی، بسیاری از مؤسسات آموزش عالی از طریق دوره‌های مکاتبات چاپی مبتنی بر آموزش از راه دور استفاده می‌کردند. این موارد به گونه‌ای تدوین شده است که دانشجویان می‌توانند تقریباً فوری از استادان و مدرسان آنلاین از طریق ایمیل یا مباحث آنلاین، محتوای آنان را دریافت کنند. می‌توان گفت نخستین دانشگاه از راه دور در ایران، دانشگاه پیام نور بوده است.

    تفاوت‌های آموزش مجازی

    فراهم آوردن دسترسی به آموزش عالی برای همه دانشجویان، به ویژه زبان آموزان بزرگسال، با این واقعیت آسان‌تر می شود که اکثر دانشگاه‌های مجازی هیچ شرایط ورود به دوره‌های کارشناسی خود ندارند. البته در دوره‌های تحصیلات تکمیلی، شرایط لازم برای ورود به دوره‌ها برای دانشجویان یا کسانی که در مشاغل خاص کار می‌کنند، در نظر گرفته شده است.

    تحصیل در دانشگاه مجازی تفاوت‌های اساسی با تحصیل در دانشگاه فیزیکی دارد. هیچ ساختمان و دانشگاهی برای مراجعه به آنها وجود ندارد زیرا دانشجویان از طریق اینترنت محتوای یادگیری خود را دریافت می‌کنند. در بیشتر موارد، فقط به رایانه شخصی و اتصال به اینترنت نیاز است. مواد درسی می‌توانند شامل مطالب چاپی، کتاب‌ها، کاست‌های صوتی و تصویری، برنامه‌های تلویزیونی، لوح فشرده، نرم‌افزار و وب سایت‌ها باشند. در صورت بروز مشکل در دوره، پشتیبانی از استاد یا مدرس به صورت آنلاین از طریق ایمیل ارائه می‌شود.

    برگزاری دوره‌های آنلاین به این معنی است که دانشجویان با خواندن مطالب درسی، کار در فعالیت‌های دوره ، نوشتن تکالیف و شاید همکاری با سایر دانشجویان از طریق ارتباط تلفنی و …، در زمان لازم مطالب را یاد می‌گیرند. یادگیری آنلاین می‌تواند یک تجربه «انزوا» در نظر گرفته شود! چراکه دانشجویان بیشتر وقت خود را صرف کار خود می‌کنند. البته برای افرادی که تیپ شخصیتی درونگرا دارند، این یک فرصت است، اما برا دیگران، ممکن است به عنوان یک مانع بزرگ برای تکمیل موفقیت‌آمیز دوره‌ها باشد.

    برنامه زمانبندی

    به دلیل دشواری احتمالی در حفظ برنامه مورد نیاز برای موفقیت در هنگام یادگیری آنلاین، برخی دانشگاه‌های مجازی از همان نوع مدیریت زمان مانند دانشگاه‌های سنتی استفاده می‌کنند. بسیاری از دوره‌ها با یک جدول زمانی کار می‌کنند که دانشجو با مطالب درسی دریافت می‌کند. این موارد ممکن است شامل فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده برای هر هفته دوره و موعد مقرر برای تکالیف باشد. اگر این دوره امتحان داشته باشد، به دانشجویان اطلاع داده می‌شود که برای شرکت در آن باید به کجا مراجعه کنند. در بسیاری موارد، آزمون پایان‌ترم دانشجویان دوره‌های مجازی، به صورت حضوری برگزار می‌شود.